Niall...♥

Hej. Tu Ariel. Przepraszam za długą nieobecność no i za spóźnienie z tym imaginem. Naprawdę bardzo, bardzo przepraszam :*

Imagin dla Justyny.

- Niall, możemy się spotkać? - Usłyszałem z słuchawki telefonu

- [T.I.] , Teraz nie mogę, pisałem ci, mamy próbę.

- Nie obchodzi mnie to, Niall. Musimy.

- Ale po co?

- No... Dowiesz się jak już się zobaczymy. Niall, Za pół godziny w Nando's.

- Nie. Nie przyjdę. Ale... Do Nando's? No dobra.. Za pół godziny, tak? - Upewniłem się.

- Tak, albo nie. U mnie.

-[T.I.], Proszę do Nando's.

- Nie, lepiej u mnie.

- Później tam pójdziemy.

-Ale.. no dobraa! - rozłączyła się. -Chłopaki?! Możemy przełożyć tą próbę na za jakieś 2- 3 godzinki?

Do pokoju zleciało się czterech pozostałych członków zespołu.

Lo: jaką próbę? Przecież nie mamy żadnej próby.

J: Jak nie mamy? Przecież Paul mówił: 16:00.

Li: Niall, jutro o 16.

J: Co? Jak jutro? Aa... tak, możliwe, że coś mi umknęło.

H: Ee... Chłopcy, chyba już powinniśmy iść.

Lo: Co? Jak to? Która godzina?

H: 15:30... Tak około.

Li: Co? Nie możliwe! Chodźcie! I tak już nie żyjemy.

J: Sorry, że pytam, ale gdzie idziemy?

Z: Ty nie. Szybko.

J: Czemu ja nie?!

Z: Długa historia. - Powiedział, po czym wszyscy wybiegli z mieszkania.

Co im tak nagle odbiło? No tak, lubię ich, są moimi przyjaciółmi, ale czasem, bardzo często ich po prostu nie rozumiem. Może po prostu jestem dla nich za ciemny? Haha.. Tak na pewno. Ja, genialny Niall Horan za ciemny dla czterech półgłówków. Haha.. Ich mózgi są na banalne dla mnie, abym je zrozumiał.

            No tak. Spotkanie z [T.I.]. Muszę się wyszykować. Nie będę się przecież jakoś specjalnie stroił. Ułożyłem tylko włosy, żeby nie były tak bardzo roztrzepane, włożyłem buty bluzę i wyszedłem. Do [T.I.] nie mam bardzo daleko. Może z kilometr, więc postanowiłem, że pójdę spacerkiem. Na początek, warto byłoby wyjaśnić kim jest owa dziewczyna. A więc [T.I.], niewysoka brunetka, która twierdzi, że jest blondynką, ale ja i tak wiem swoje, o czekoladowych oczach. Jest naszą tekściarką i dobrą przyjaciółką. Spędzamy z nią, a głównie ja, większą część swojego wolnego czasu. Świetnie się dogadujemy, jak to niektórzy mówią, nadajemy na tych samych falach.

            Usłyszałem dźwięk SMS. Spojrzałem w wyświetlacz. [T.I.] . " Niall, tylko proszę, nie spóźnij się." Odpisałem "Spoko, już jestem prawie na miejscu" . Po chwili usłyszałem, że ktoś do mnie dzwoni. Ona.

Ty: Niall! Stój. Czekaj tam gdzie stoisz, Zaraz tam będę.

N: Co? Czekaj, nie rozłączaj... - Oczywiście mnie nie słuchała. No ale co tam. Kazała czekać ieec poczekam. Nie minęły trzy minuty kiedy dziewczyna stała jakieś trzy metry ode mnie i z charakterystycznym uśmiechem, który już dobrze zdążyłem poznać, machała ręką. Robiła to tak szybko, że jestem w stanie powiedzieć, że jest zestresowana. Do tego zawsze robiła tą minę kiedy coś przede mną ukrywała.

J: Co jest, mała?

T: Ej, nie mała, chłopczyku... nie zapominaj że jestem od ciebie starsza.

J: Oj, no przepraszam, ale przez ten wzrost całkiem wyleciało mi to z głowy.

T: Normalnie, bym się na ciebie wkurzyła, ale ponieważ jest ten szczególny dzień, wybaczę ci, i zaproszę cię do Nando's. Co ty na to? - Jaki szczególny dzień? O czym ona mówi?

J: [T.I] co ty dziś taka zmienna?

T: Em.. No nie wiem.. Po pierwsze, kobieta zmienną jest, a po drugie, tylko krowa nie zmienia poglądów.- uśmiechnąłem się

J: To co z tym Nando's? Ono na nas nie poczeka.

T: No chyba nie zamkną nam go przed nosem nie? I to jeszcze o tej godzinie.. Chodź. - Po chwili siedzieliśmy już przy jednym ze stolików w Nando's.

Złożyliśmy zamówienia i rozmawialiśmy.

J: Emm... [T.I]  co to za szczególny dzień?

T: Oj Niall, Niall... To głuptasku...

J: Ejj.. No co? co dziś?

T: Hmm.. Domyśl się.

J: Ej no, [T.I.] no powiedz.

T: Powiem tylko, że jesteś bardzo, bardzo głupi.

J: Pff.. Nie to nie.  - Postawiono przed nami dwa hamburgery i dwie cole. - dziękujemy. - Dziewczyna spojrzała w telefon.

T- O.. Chodźmy już do mnie. Już możemy

J: To wcześniej nie mogliśmy?

T: W pewnym sensie niw.. Ale nie ważne. Chodź.

Nasz słodziak podczas snu. 

Poszliśmy do jej małego mieszkanka. Stanęliśmy przed drzwiami. Brunetka otworzyła drzwi. Weszliśmy, a z każdego kąta rozległ się krzyk: Wszystkiego Najlepszego Niall. Nie wiedziałem o co chodzi. Co dziś jest ? Aaa.. Jaki ja jestem głupii !! Dziś jest 13 września. Moje urodziny.

T: Niall? Ty tak na serio zapomniałeś?

J: Tak. Nie wiem jak to się mogło stać.

Przywitałem się z wszystkimi gośćmi. Nie było ich dużo. Chłopcy, dziewczyny Liama, Lou i Zayna, Justin Bieber i Amy. Chwila, chwila… Juston Bieber ?!?!

J: Ściągnęliście na mojr urodziny Justina?

H: Ciężko było, ale się udało.

Ju: Mam nadzieję, że nie będę tego żałować - Powiedział mój idol.

Lo: Co ty! Z One Direction nigdy nie będziesz się nudził.

T: Taa...

Li: Nudziłaś się kiedyś z nami?

T: nie  o to chodziło... Zresztą  nieważne.

Li: To my z chłopakami sobie gdzieś teraz pójdziemy, a wy chyba musicie sobie coś wyjaśnić. [ T.I.] wiesz o co chodzi? - Dziewczyna pokiwała głową.

T: Ee.. Możemy pójść w jakieś bardziej ustronne miejsce?

J: Tak pewnie. Chodźmy. - Wyszliśmy przed budynek, gdzie prawie nie było słychać muzyki.

T: Niall... Ja... Już dawno chciałam ci to powiedzieć. I tak dziwne, że sam wcześniej tego nie zauważyłeś. Niall...Od jakiegoś czasu bardzo mi się podobasz.. Znaczy już wcześniej mi się podobałeś ale dopiero niedawno zaczęłam czuć coś więcej.

Zszokowała mnie. Ja i ona? Przecież to dwa inne światy. Nie, to nie może wypalić. Tylko jak jej to powiedzieć.

J: [ T.I.] słuchaj, ja... nic nie czuję. Przepraszam.-zapanowała głucha cisza. - Czy masz mi to za złe?

Ty: Nie, skądże, ja... ja po prostu...- Urwała i odbiegła. Chciałem pójść za nią, ale zrezygnowałem po paru metrach. Wszedłem do budynku. Chciałem zapomnieć o całym wydarzeniu. Czułem się winny. Zawiodłem ją, a przyjaciół nie można zawodzić. Ale co miałem powiedzieć? Kłamstwo? Oszukiwać ją, że ją kocham? To byłoby nieuczciwe. Zresztą taki związek i tak nie przetrwałby długo.

            Czułem się, jakby ktoś zatrzymał moją głowę i z całej siły pchał ją w dół. Było w niej za dużo myśli.

****

H: Niall !! Wstawaj, [T.I] miała wypadek.

J: Co? – zerwałem się na równe nogi. – Gdzie? Jaki ? – Nagle poczułem w sercu taką dziwną pustkę. Jakby ktoś bardzo mi ważny… Ja ją kocham…?

Li: Spokojnie. Potrącił ją samochód. To nic poważnego.

J: Jak to nic poważnego? Jest w szpitalu ? W którym?

Lo: Tak. Zaraz do niego jedziemy więc jeśli chcesz…

J: No pewnie, że chce. Chwila, tylko się przebiorę.

            Kilka minut później byliśmy już na miejscu.

            Była nieprzytomna.

J: [T.I], Proszę cię. Proszę obudź się. Tak, miałaś raję, ja…

T: Niall, nic mi nie jest. Żyję.

J: Och, jakie szczęście. [T.I]. Ja… chyba to co wczoraj mówiłaś… Ja… Chyba odwzajemniam twoje uczucie.

T: Niall, nie musisz udawać. Naprawdę, mój błąd. Nie powinnam… Za dużo sobie wyobrażałam.

N: Nie, wcale nie. Ja niczego nie udaję. Naprawdę nie chcę cię stracić. Ale nie chcę też dłużej być twoim przyjacielem.

T: Niall…Wiem, że chcesz tylko abym się nie obraziła.

N: [T.I.] To nieprawda. Serio cię kocham. Przespałem się z tym co mówiłaś, no i dotarło do mnie.

T: Ale tak serio?

N: Niczego nie byłem bardziej pewny. – Zbliżyłem się do niej i złączyłem nasze usta w krótkim, ale namiętnym pocałunku.